Tydzień z 1D roz. 6

Amy



Nie mogłam zasnąć całą noc.

1. Lauren, chrapiesz!

2. Bo nie mogłam i koniec.

I tak będę niewyspana, odpaliłam komputer, chciałam przejrzeć pocztę.

Dwie wiadomości i 72 spamy. O, wyprzedaż -70% w "Heaven Linn", warto zobaczyć... Druga miała temat: Zabiję cię

Zapowiada się ciekawie... -_-

"Nienawidzę cię. Louis jest mój, jeżeli ja nie mogę go mieć, ty też go nie będziesz mieć! Masz apartament na Backer Road 67 pokój 556. Przestań z nim nawiązywać kontaktu, albo cię zabiję, statelier!"

OMG wystraszyłam się nie na żarty. Odłożyłam laptopa i dalej nie mogłam zasnąć. W końcu zasnęłam.... Ale ten e-mail.... Mam przestać się odzywać do Lou? Pokazać mu to? Zatrudnić ochroniarza? Co za psychopatka. Odwołać to spotkanie? Nieee.... Odwołać spotkanie z Louisem Tomlinsonem? To nie wchodzi w rachubę. Pokażę, mu tą wiadomość...

Obudziłam się i zrobiłam wszystko, co trzeba zrobić, by wyglądać pięknie. Lauren przyszła i zapytała:

- Nie wyspałaś się?

- Chrapiesz!

- Nic podobnego, ty chrapiesz.

- Nie słyszę swojego chrapania.

- Ale ja je słyszałam! - nie dawała za wygraną.

- Spałaś jak bóbr.

- Nieważne.

- Co dzisiaj robisz?

- A ty?

- Idę na miasto z Louisem. - starałam się nie ukazywać swojego głupkowatego uśmiechu....

- Ooo... A ja z Zaynem. A wy gdzie?

- Na kręgle, do restauracji.... Powłóczyć się... Do kina. A ty..?

Laur też chyba najchętniej by skakała po suficie ze szczęścia.

- Tam do wesołego miasteczka, do kawiarni... i też do kina...

- Na co?

- Currie...

- Oooo... My też... Na 18:15?

- Taaak.

- Podwójna randka...

- Fajny horror...

Wyszłam z łazienki i... i... zaniemówiłam. Na ścianie leżał sobie wielki pająk...

 

 

Zaczęłam się drzeć... Z łazienki przybiegła Lauren i zaczęłyśmy się razem drzeć. Wybiegłyśmy z pokoju. I nie wiedziałyśmy co dalej robić. Na drzwiach wisiała karteczka "Dorwę cię".

- Co to? - spytała Laur.

- Groźby...

Nic więcej nie mówiła. Poszłyśmy do chłopaków. Bo kto może normalnie funkcjonować, przy czymś takim???

Puk, puk.

- Kto tam?

- My...

- Wchodźcie...

Otworzył nam Harry. Taki rozczochrany Harry, w samych szortach....

- Hmmm? - spytał.

- U nas na ścianie jest dziesięciocentymetrowy pająk, zabijesz go?

 

 

 

Harry

 

O kurde... Na ogół jestem bardzo męski i w ogóle, ale teraz poczułem się jak rozbeczana panienka...

- Eeee... Liam? - spytałem.

- Emmm?

- Wielki pająk, zamordujesz go?

- Co?

- Gówno, weź im zabij tego pająka....

- Eeee.... Niall? - zapytał zdesperowany Liam.

- Co? - rozległ się głos z łazienki.

- Zabijesz dziesięciocentymetrowego pająka? Ładnie proszę...

Niall więcej się nie odezwał.

- No dobra. - westchnął Liam.

- Nie bój się stary, jestem przy tobie... - klepnąłem go w ramię.

On zmierzył mnie wzrokiem i poszliśmy pod pokój Amy i Lauren. Stanęliśmy przed ich pokojem.

- No wchodź. - Powiedziałem.

- Co?    Nieważne... Gdzie on jest?

- Na ścianie w sypialni...

Liam wszedł do tego pokoju, jak ktośtam do jaskini lwa. Wyszedł po pół godzinie...

- Udało się. - powiedział dumnie.

- Yhy, dzięki. - dziewczyny wróciły do siebie.